மனிதனுடைய கற்பனை சிக்கல், தொல்லை வரும்போதுதான் திரள்கிறது. நாம் அப்படி இருக்கக்கூடாது. எந்தத்தொல்லையும் இல்லாதபோதே சிந்தித்துப் பழகவேண்டும். இதற்கொரு வழி அடுத்தவருக்கு இருக்கும் சிரமத்தைப் பார்ப்பது. அதைத்தீர்க்க வழி என்ன என்று யோசிப்பது. உதவி செய்யலாம். அப்படிச் செய்யும்போது சிக்கலைத் தீர்க்கும் சக்தி உங்களுக்குத் தானாகவே பெருக ஆரம்பிக்கும்
நீங்கள் சாய்ந்து கொண்டிருப்பது சுவர் என்று நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். அது அல்லாஹ்வின் முதுகு என்று உங்களுக்குத் தெரியவில்லை.
நீங்கள் தோல்வி அடைவதற்கு எவ்வளவு சக்தி தேவையோ அதில் பாதிதான் வெற்றி அடைவதற்குத் தேவை.
(அதிகமான சக்தியைச் செலவு செய்து நாம் தோல்வியடைந்துகொண்டிருக்கிறோம்).
குழந்தையைத் தூங்க வைப்பதென்பது பொறுப்புதானே தவிர கவலையோ வேதனையோ பிரச்சனையோ அல்ல.
கொஞ்சத்தெரியாவிட்டால், தூங்க வைக்கத்தெரியவிட்டால், தூங்க மாட்டேன் என்று குழந்தை பிடிவாதம் பிடித்தால் அது பிரச்சனையாகலாம்.
நான் சொல்வது உங்களுக்குப்புரியாவிட்டால் அது பிரச்சனை. விளக்குவதற்கு எனக்குப் பாதை கிடைக்காவிட்டால் அது பிரச்சனை. நான் சொன்னதையெல்லாம் கேட்டுவிட்டு அதைச் செய்யாமலிருந்தால் அது இன்னும் பெரிய பிரச்சனை.
இதேபோல மார்க்கத்தைப் பார்ப்பீர்களேயானால், ஏற்கனவே நீங்கள் புரிந்துகொண்ட மார்க்கம் வேறாகவும் நான் சொல்வது வேறாகவும் இருக்கும்.
அப்படியானால் மார்க்கத்தைப் போதித்த உலமாக்கள் ஏன் இப்படியெல்லாம் சொல்லவில்லை?
காரணம் இரண்டு: ஒன்று அவர்களுக்கே புரியவில்லை. இரண்டு, அவர்களுக்குப் புரிந்துள்ளது, ஆனால் சொன்னால் மக்களுக்கு புரியாது என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். ஏனெனில் மக்களில் பலர் தம் பிரச்சனைகளை அவர்களிடம் கொண்டுசெல்லவில்லை.
ஒரே மாதிரியான சிந்தனை கொண்டவர்கள் சும்மா அருகருகே அமர்ந்திருந்தாலே போதும்.
ஒரு ஆளின் நினைப்பு இன்னொருவருக்குப் போகும். இரண்டு மனங்கள் ஒன்றாக இணைந்தால் அங்கே மூன்றாவதாக ஒரு மனம் உருவாகும்.
அது அந்த இரண்டு மனங்களைவிடவும் அதிக சக்தி வாய்ந்ததாக இருக்கும்.
• Peace of Mind -- எப்போது, அரித்தால் இப்படிச் சொரியக்கூடாது என்று தோன்றுகிறதோ, இந்த அசைவு தேவையில்லை என்று தோன்றுகிறதோ, எப்போது எதையும் அடைய முடியும் என்ற நம்பிக்கையும் தைரியமும் வருகிறதோ அந்த மனநிலையைத்தான் Peace of Mind என்கிறேன். கையில் காசுள்ளபோது உள்ள அமைதி அல்ல அது. பொறுப்பு இல்லாத நிலை அது. நோன்பு திறக்கும் முன் உள்ள நிலை மாதிரி [உணவு நிச்சயமாகக் கிடைக்கும் என்று தெரிந்துகொண்டு அமைதி காப்பது]. கையில் காசில்லாவிட்டாலும் மனதில் அமைதி இருக்க வேண்டும்.-- ஹஸ்ரத் மாமா (ஓவியம்: நண்பர் ஆபிதீன்)
நாம் வாழ்ந்து காட்டவேண்டும் என்பது சரி. ஆனால் யாருக்கு? சமுதாயத்துக்கு அல்ல. நமக்கு நாமே யார் என்று காட்டத்தான். இதற்கு, உங்களைப் பற்றி நீங்கள் நினைத்துக்கொண்டுள்ள தவறான எண்ணத்தை மாற்ற வேண்டும்.
-- ஹஸ்ரத் மாமா
என் குருநாதர் ஞானி ஹஸ்ரத் மாமா அப்துல் வஹ்ஹாப் பாகவி அவர்கள் சொன்னவைகளில் இருந்து சில முத்துக்கள்:
உங்களுடைய அரிப்புக்கு அடுத்தவனை சொரியச் சொன்னால்கூடத் தவறில்லை. ஆனால் உங்களுக்காக சிந்திப்பதை மட்டும் நீங்கள்தான் செய்ய வேண்டும்.
உங்கள் அழுக்கை நீக்கினால் நீங்கள் யார் என்பது தெரிய வரும்
கிணற்றை உற்றுப்பார் என்றால் அதன் பொருள் போய் உற்றுப்பார்த்துவிட்டு வந்துவிடு என்பதல்ல. தூர் எடுத்து தூய்மைப்படுத்து என்பதுதான்.
எண்ணுவதைச் செய்யவேண்டும். செய்ய முடிந்ததைத்தான் எண்ண வேண்டும்
முதல் நோட்டு மாதிரியே கடைசி நோட்டையும் செலவு செய்ய முடிவதுதான் பரக்கத் (செல்வ வளம்)
எந்த நி’மத்தும் (அருட்கொடையும்) வருமுன்பே அது வந்தால் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். அதாவது, நம்மை தயார் படுத்திக்கொள்ள வேண்டும்.
ஒரு சக்தி நம்மிடம் இல்லை என்றால் அது நம்மிடம் இல்லை என்று பொருளல்ல. அந்த சக்தியை இதுவரையிலும் பயன்படுத்தவில்லை – அதை நாம் இன்னும் உணரவில்லை என்று பொருள்.
எல்லா பணக்காரனுக்கும் பணக்காரன் என்ற பெயர் பொருந்தாது. பணம் வைத்திருப்பவன் அவ்வளவுதான்.
எல்லா நி’மத்தையும் (அருட்கொடைகளையும்) எண்ணத்திற்கு அடுத்தபடியாக ஆண்டவன் மூச்சோட்டத்தில் வைத்துள்ளான்.
அறிவென்பது கற்றுக்கொள்வதல்ல. தானாக வருவது. கற்றுக்கொள்வதெல்லாம் குப்பைதான்.
குழந்தைக்கு பட்டம் வாங்க வேண்டுமே என்ற கவலையும் எட்டாவது பென்ஸ் கார் வாங்கவேண்டும் என்ற டென்ஷனும் ஒரேமாதிரியானதுதான்.
எதிர்பார்ப்பது தவறா என்பது மலம் துர்நாற்றமடிக்குமா என்று கேட்பதைப் போன்றது.
வெண்ணெயை வைத்துக்கொண்டு நெய்க்கு அலையவில்லை நாம். நெய்யை வைத்துக்கொண்டே நெய்க்கு அலைந்துகொண்டிருக்கிறோம்.
பொருளாதாரச் சிக்கல் வந்தால் அதற்கு நாம்தான் பொறுப்பு. மனதை வெறுமையாக விடக்கூடாது.
அது ஒரு நிலம். எதையாவது போட்டு விளைவித்துக்கொண்டே இருக்கவேண்டும். சும்மா விட்டுவிட்டால் விஷ வித்துக்கள் வளர்ந்துவிடும்
எனவே மனம் எப்போதும் வேலை செய்துகொண்டே, வேலை கொடுத்துக்கொண்டே இருக்கவேண்டும். சும்மா இருக்கவே கூடாது.
வெற்றி அடைவதைவிட தோல்வி அடைவதற்கே சக்தி அதிகமாகத்தேவை.
யார் சாதனை செய்துவிட்டேன் என்று சொன்னானோ, அவன் மேற்கொண்டு எதுவும்செய்யத் தயாரில்லை என்று அர்த்தம்.
எவன் வேதனைப்பட்டு அழுகிறானோ, நான் வாழத்தயாராக இல்லை என்று சொல்வதாக அர்த்தம். பெரிய பல படிப்பாளிகள் வாழ்வில் முன்னேறாதற்கு இதுதான் காரணம்.
காலை நீட்டிப்போட்டுக்கொண்டு ஏசி அறையில் படுத்திருப்பதா?
இல்லை. எவ்வளவு கடினமான சூழ்நிலை இருந்தாலும் அப்படி இல்லாதபோது எதையெல்லாம் செய்யமுடியுமோ அதையெல்லாம் செய்வதுதான்.
இது ஒரு முக்கியமான உதாரணம் மட்டுமே. ரிலாக்சேஷனுக்கான முழுவிளக்கமல்ல.
சாதனையாளர்கள் எல்லாம் சோதனையான காலகட்டங்களிலெல்லாம் ரிலாக்ஸ்டாகவே இருந்துள்ளார்கள். மிக அற்புதமான
உதாரணம் பகத் சிங்.
அவரை மறுநாள் காலை தூக்கிடப்போகிறார்கள். ஆனால் அவர் அதற்கும் முதல் நாள் படிப்பதற்கு ஒரு புத்தகம் கேட்டார்!
தூக்கு மேடைக்கு அழைத்தபோதும் லெனின் எழுதிய ஒரு புத்தகத்தைப் படித்துக்கொண்டே இருந்தார். தூக்கிலிடவேண்டிய தருணம் நெருங்கியதும் அவரைத் தூக்கிலிடும் மேடைமீது ஏறச்சொன்னார்கள்.
‘இரு, ஒரு புரட்சியாளன் இன்னொரு புரட்சியாளனோடு பேசிக்கொண்டிருக்கிறான்’ என்றார் பகத்சிங்! ஆஹா, எவ்வளவு கவித்துவமான சொற்கள்! அதுவும் தூக்குமேடையில்!
ஜெயில் அதிகாரிகளும் ஒருகணம் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் ஸ்தம்பித்து நின்றார்கள். ஒரு சில வினாடிகளுக்குப்பிறகு, புத்தகத்தை வீசியெறிந்துவிட்டு, ‘சரி போகலாம்’ என்றார்!
நாம் வாழும்போதாவது ரிலாக்ஸ்டாக இருக்கலாம் அல்லவா?
ஒரு விஷயத்தைப்பற்றி நாம் கற்பனையை முழு ஆற்றலுடன் தீவிரமாக ஓட்டும்போது அது தொடர்பாக அல்லது அதன் விளைவாக நமது உடலில் அது அசைவுகளை ஏற்படுத்தும்.
