*108 நற்பண்புகள்;*

1.  வைராக்கியம்  (Assertiveness)
2.  தேசநலன் (Citizenship)
3.  நிறைவேற்றுதல் (Chivalry)
4.  துணிச்சல்  (Courage)
5.  கீழ்படிதல்  (Obedience)
6.  வெளிப்படையாக  (Openness)
7.  ஒழுங்குமுறை  (Order)
8.  ஏற்றுக்கொள்ளுதல் (Acceptance)
9.  ஆன்மிகம்  (Spirituality)
10.கருணை  (Mercy)
11.இரக்கம் (Compassion)
12.காரணம் அறிதல் (Consideration)
13.அக்கறையுடன்  (Mindfulness)
14.பெருந்தன்மை (Endurance)
15.பண்புடைமை (Piety)
16. அஹிம்சை  (Non violence)
17.துணையாக  (Subsidiarity)
18.சகிப்புத்தன்மை (Tolerance)
19. ஆர்வம் (Curiosity)
20. வளைந்து கொடுத்தல்  (Flexibility)
21.நகைச்சுவை (Humor)
22. படைப்பிக்கும் கலை  (Inventiveness)
23.வழிமுறை  (Logic)
24.எழுத்து கற்க பிரியம் (Philomathy)
25.காரணம்  (Reason)
26.தந்திரமாக  (Tactfulness)
27.புரிந்து கொள்ளுதல்  (Understanding)
28.பிறர் நலம் பேணுதல் ( Altruism )
29.நன்மை செய்ய விரும்புதல் (Benevolence)
30.அறம் (Charity)
31.உதவுகின்ற  (Helpfulness)
32.தயாராக  இருப்பது  (Readiness)
33.ஞாபகம் வைத்தல்  (Remembrance)
34.தொண்டு செய்தல்  (Service)
35.ஞாபகசக்தி  (Tenacity)
36மன்னித்தல்  (Forgiveness)
37.வாக்குறுதி  (Commitment)
38.ஒத்துழைப்பு  (Cooperativeness)
39.சுதந்திரம்  (Freedom)
40.ஒருங்கிணைத்தல்  (Integrity)
41.பொறுப்பு (Responsibility)
42.ஒற்றுமை  (Unity)
43.தயாள குணம் (Generosity)
44.இனிமை  (Kindness)
45.பகிர்ந்து கொள்ளுதல்  (Sharing)
46.சுத்தமாயிருத்தல்  (Cleanliness)
47.அருள் (Charisma)
48. தனித்திருத்தல்  (Detachment)
49.சுதந்திரமான நிலை (Independent)
50.தனிநபர் உரிமை (Individualism)
51.தூய்மை  (Purity)
52.உண்மையாக  (Sincerity)
53.ஸ்திரத்தன்மை  (Stability)
54.நல்ஒழுக்கம்  (Virtue ethics)
55.சமநிலை காத்தல் (Balance)
56.பாரபட்சமின்மை (Candor)
57.மனஉணர்வு (Conscientiousness)
58.உள்ளத்தின் சமநிலை  (Equanimity)
59.நியாயம் (Fairness)
60. நடுநிலையாக  (Impartiality)
61. நீதி (Justice)
62.  நன்னெறி  (Morality)
63.நேர்மை  (Honesty)
64.கவனமாக இருத்தல்(Attention)
65.விழிப்புணர்வுடன் இருத்தல் (Awareness)
66.எச்சரிக்கையாக இருத்தல் (Cautiousness)
67.சீரிய யோசனை (Consideration)
68.பகுத்தரிதல்  (Discernment)
69. உள் உணர்வு  (Intuition)
70.சிந்தனைமிகுந்த  (Thoughtfulness)
71.கண்காணிப்பு  (Vigilence)
72.அறிவுநுட்பம் (Wisdom)
73.லட்சியம்  (Ambition)
74.திடமான நோக்கம்  (Determination)
75.உழைப்பை நேசிப்பது  (Diligence)
76.நம்பிக்கையுடன்  (Faithfulness)
77.விடாமுயற்சி  (Persistence)
78.சாத்தியமாகின்ற  (Potential)
79.நம்பிக்கைக்குரிய  (Trustworthiness)
80.உறுதி (Confidence)
81.ஊக்கத்துடன் முயற்சி (Perseverance)
82.கண்ணியம்  (Diginity)
83.சாந்த குணம் (Gentleness)
84.அடக்கம்  (Moderation)
85.அமைதி (Peacefulness)
86.சாதுவான  (Meekness)
87.மீளும் தன்மை  (Resilience)
88.மௌனம் (Silence)
89.பொறுமை (Patience)
90.செழுமை  (Wealth)
91.சுய அதிகாரம் (Autonomy)
92.திருப்தி (Contentment)
93.மரியாதை (Honor)
94.மதிப்புமிக்க  (Respectfulness)
95.கட்டுப்படுத்துதல்  (Restraint)
96.பொது கட்டுப்பாடு  (Solidarity)
97.புலனடக்கம்  (Chasity)
98.தற்சார்பு  (Self Reliance)
99. சுயமரியாதை  (Self-Respect)
100.உருவாக்கும் கலை (Creativity)
101.சார்ந்திருத்தல்  (Dependability)
102.முன்னறிவு  (Foresight)
103.நற்குணம் (Goodness)
104.சந்தோஷம்  (Happiness)
105.ஞானம் (Knowledge)
106.நேர்மறை சிந்தனை  (Optimism)
107.முன்யோசனை  (Prudence)
108.விருந்தோம்பல் (Hospitality)

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

Vegetables and its benefits

Vegetables and its benefits

சேவல் சண்டை: =========

சேவல் சண்டை:
===============
(((குறிப்பு: இவ் அறிய செய்தித்தொகுப்பு நம் பெரம்பலூர் சேவல் ஆர்வலர் ஒருவரால் நமக்கு தரப்பட்டது. இதன்மூலம் சேவல் சண்டையினை பற்றி பல அறிய விசயங்களை நாம் தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது. இது வேறு வலைதளங்களில்  எங்கும் கிடைக்காது. முதல் முறையாக பதிவு செய்கின்றோம். நண்பர்களே இதனை அதிகமாக பகிர்த்து உங்கள் நண்பர்கள் மற்றும் உறவினர்கள் அனைவரையும்  படிக்க செய்யுங்கள்.)))

     தமிழக மாவட்டங்களில் பொங்கல் பண்டிகையையொட்டி, ஜல்லிக்கட்டு, சேவல் சண்டை உள்ளிட்ட பாரம்பரிய போட்டிகள் நடத்தப்படுகின்றன. சேவல் சண்டையானது, சேவல் கட்டு, கோச்சை, வெப்போர், வெற்றுக்கால் சண்டை, கட்டு சேவல் சண்டை,  என வெவ்வேறு இடத்துக்கு ஏற்ப வெவ்வேறு விதிகளுக்கு ஏற்ப வெவ்வேறு பெயர்களில் நடத்தப்படுகிறது. கிராமப்புறங்களில் சேவல் சண்டை இல்லாமல் காணும் பொங்கல் நிறைவடையாது. ஜல்லிக்கட்டு காளைகளை எப்படி பொங்கல் பண்டிகைக்கு 3 மாதங்களுக்கு முன்பு இருந்து தயார் படுத்துகிறார்களோ அதே போல சண்டை சேவல்களையும் தயார்படுத்துகின்றனர்.

பொதுவாகவே சேவல்களுக்கு சக சேவல்களை அடக்கி ஆளவேண்டும் என்ற மனநிலை உண்டு. ஒரே கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட சேவல்களாக இருந்தாலும் கூட தங்களுக்குள் யார் பெரியவர் என்ற ஈகோ இருக்கும்.

அதனால் அவற்றை  சண்டையிட செய்வது என்பது பயிற்சியாளர்களுக்கு பெரிய கஷ்டம் இல்லை. சண்டை பயிற்சியோடு சில கடுமையான  உடற்பயிற்சிகளும் சேவலுக்கு கொடுக்கப்படுகிறது. இதே போல இரையும் முக்கியமானதாக கருதப்படுகிறது. வழக்கமான உணவை விட உடலை வலுப்படுத்தும் வகையில் கம்பு, சோளம், கேழ்வரகு, கோதுமை, பாதாம்,பிஸ்தா, முந்திரி, ஈரல், வேகவைத்த இறைச்சி போன்றவை கொடுக்கப்படும். சண்டைக்கு நன்கு தயாராகிய சேவல்களை பொங்கல் பண்டிகைக்கு சில தினங்களுக்கு முன்பே ரகசியமாக பண்ணை தோட்டங்களில் வைத்து ஒத்திகை நடத்துவார்கள். அப்போதுதான், காணும் பொங்கலுக்கு எந்த இடத்தில் போட்டி நடத்துவது, எத்தனை சேவல்கள் பங்கேற்கும்  என்பது போன்ற விபரங்கள் சேகரிக்கப்படும்.

சேவல் சண்டையில் இருவகை உண்டு


1. வெப்போர், வெத்தடி அல்லது வெற்றுகால் சேவல் சண்டை..  

2. கத்திகால், கத்தி கட்டு சேவல் சண்டை

இவ் இரண்டு வகை சண்டைக்கும் இரண்டு வெவ்வேறு வகை சேவல்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இவ் இரண்டு வகை சண்டை சேவல்களுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் ஒரு சாமானியனுக்கு தெரியாது ஆனால் சேவல் சண்டை காரர்களுக்கு எளிதாகவே தெரிந்துவிடும். (படத்தை பார்க்கவும்)


 வெற்றுகால் சேவல் சண்டை:
-------------------------------------------------

 சென்னை, தஞ்சாவூர், பெரம்பலூர், மதுரை, திருநெல்வேலி, கன்னியாகுமரி, தேனி, புதுக்கோட்டை, பாண்டிச்சேரி மற்றும்
சிவகங்கை மாவட்டங்களில் வெற்று கால் அல்லது வெப்போர் சேவல் சண்டை  நிகழ்த்தப்படுகிறது. போனவருடம் வெளியான "ஆடுகளம்" படத்தில் வந்த சேவல்கள் அணைத்து வெப்போர் சேவல்கள் ஆகும். அந்தபடத்தை பார்த்தாலே பல விஷயங்கள் நமக்கு புரியும்.

வெப்போர் சேவல்கள் மிகவும் கட்டு மஸ்தான உடல்வாகுடன் இருக்கும். சில சேவல்கள் இரும்பை போன்ற கழுத்துடன் இருக்கும். வெப்போர் சேவல்களை அசில்(Asil அல்லது Aseel) என்று அலைகின்றனர் காரணம் "அசில்" என்ற சொல் "அசல்" என்ற சொல்லின் திரிபே ஆகும். அதற்க்கு "சுத்தமான" அல்லது  "கலப்படம் இல்லாத" என்று அர்த்தம். இதில் சுத்தமான வகையாக இருந்தால் மட்டும்தான் சண்டை சரியாக செய்யும்.  வெப்போர் சேவல்களை பொருத்தமட்டில் வேகம் மட்டும் அல்ல விவேகமும் முக்கியம். பெரும்பாலும் இச் சேவல்கள் பிறக்கும் போதே சண்டைபோடும் குணாதிசயத்துடன் பிறக்கின்றன. இவற்றிற்கு சண்டை பயற்சியளிக்கும்போது அந்த குணம் மேலும் மெருகெற்றப்படுகின்றது. எந்த எதிரியை எப்படி அடிக்கவேண்டும் என்று அவற்றிற்கு தெரியும்.  இவ்வகை சேவல்களுக்கு உடம்பே ஆயுதம். காலில் உள்ள நெகங்கல் மட்டும் அல்லது கட்டை விரலுக்கு மேல் மாட்டு கொம்பினை ஒத்த நேகமும் வளர்கிறது. இதனை "முள்" என்று கூறுகின்றனர். இந்த "முள்" அம்பின்  முனைபோன்று கூர்ப்பாக்க படுகின்றது. சிறந்த சேவல்கள் அந்த முல்லை பயன்படுத்தி எதிரி சேவலை ஒரே அடியில் கூட வீழ்த்தி விட முடியும். அடி தலையில் பட்டால் மூளை சிதறிவிடும். கழுத்தில் உள்ள எலும்புகள் கூட உடைத்து சேவல்கள் இறப்பது உண்டு.

வெப்போர் சேவல்கள் கழுத்து மற்றும் தலையினை மட்டுமே பெரும்பாலும்  தாக்கும்.   மற்ற இடங்களில் அடித்தால் எதிரியை வெல்லவோ கொல்லவோ முடியாது.

சண்டைக்கு பலமாதங்களுக்கு முன்னரே சேவல்கள் தயார்செய்யப்படும். பிறந்ததில இருந்தே பேணி பாதுகாத்து வளர்க்கப்படுகின்றன.  6 மாதத்தில் இருந்தே சண்டை ஒத்திகை பார்க்கப்படும். . இதை "டப்னி" என்று கூறுவர். இதில் நல்ல சேவல்களை மட்டும் விட்டுவிட்டு மற்றவற்றை விற்காமல் கொன்று விடுகின்றனர். இதற்க்கு காரணம் அவர்கள் வேண்டாம் என்று விட்டசேவல்களின் அடுத்த தலைமுறையில் எதிர்பார்த்த பண்புகள் வரலாம். அப் பண்புகள் எதிராளியின் கைகளுக்கு போககூடாது  என்று அதனை கொன்றுவிடுவர்.

    சண்டைக்கு தயார்படுத்தும் வகையில் சேவல்களுக்கு கம்பு, கேழ்வரகு, கோதுமை, சோளம், நிலக்கடலை, கொண்டைக்கடலை, கொள்ளு போன்ற தானியங்களை அரைத்து அதை சுட வைத்து பின்னர் பிசைந்து சிறு, சிறு உருண்டைகளாக உருட்டி அதன் உரிமையாளர்கள் கொடுக்கின்றனர். இது தவிர பாதாம், பிஸ்தா, பழங்கள், சாரப்பருப்பு, முந்திரி, திராட்சை, பேரிச்சம்பழம் போன்றவற்றையும் சேவல்களுக்கு கொடுக்கின்றனர்.

சேவலுக்கு சண்டைக்கு 21 நாட்கள்  முன் சிறப்பு தயார் நடக்கும். அப்போது மிகவும் சத்தான உணவுகளுடன் நீச்சல், ஓடுதல், உயரம் தாண்டுதல் போன்ற பயிற்சியளிக்கப்படுகின்றது.  பின்பு சண்டைக்கு களம் இறக்கப்படுகின்றது.

போட்டிகளில் பங்கேற்பதற்காக பதிவு செய்யப்பட்ட சேவல்கள் உயரம் முதலில் பார்க்கப்படுகின்றன. உயரத்திற்கு ஏற்ப சேவல்கள் சண்டைக்கு விடப்படுகின்றன.

ஒரு வெப்போர்  சேவல் சுமார்  ஒன்றேமுக்கால்  மணிநேரம் சண்டை போடா வேண்டி இருக்கும். 15 நிமிடங்கள் போர் செய்தபிறகு 15 நிமிடங்களுக்கு இடைவேளை இருக்கும். இவற்றை தண்ணிக்கு எடுப்பது என்று கூறுகின்றனர். அப்போது காயங்கள் சரிசெய்யப்பட்டு, வலி ஒத்தடம் கொடுக்கப்படுகின்றது. பின்னர் க்ளுகோஸ் போன்றவை தரப்பட்டு சண்டைக்கு மீண்டும் புதுதேம்புடன் வந்து நிருதப்படுகின்றது.

சண்டை நேரம்: 15நி(சண்டை)+15நி(1 தண்ணி)+15நி(சண்டை)+15நி(2 தண்ணி)+15நி(சண்டை)+15நி(3 தண்ணி)+15நி(சண்டை)= மொத்தம் 1.45  மணி (முழு சண்டை நேரம்)நேரம் ஒரு சண்டை நடைபெறுகின்றது.

நல்ல தரமான சேவல் வகைகள் எதிர் சேவலை 3 நிமிடங்களில் கூட கொல்லமுடியும்.  இரு சேவலில் ஒன்று களத்தில் இறந்துவிட்டாலோ, களத்தைவிட்டு ஓடிவிட்டாலோ, களத்தில் மயங்கி விழுந்துவிட்டாலோ எஞ்சி நிற்கும் சேவல் வெற்றியடைந்ததாகிறது.

சேவலின் (அலகு) மூக்கு மண்ணில் பட்டுவிட்டால் எதிர் சேவல் போட்டியில் வெற்றி பெற்றதாக அறிவிக்கப்பட் பரிசு வழங்கப்படும். இப்படி ஐந்தாறு போட்டிகளில் வெற்றி பெற்ற சேவல், ஒரு லட்சம் ரூபாய்க்கு குறையில்லாமல் விலை போகும். வெற்றி பெற்ற சேவல், போர் வீரனைப் போல் கொண்டாடப்படும்.

 வெற்றி பெற்ற சேவல்களுக்கு தங்க நாணயம், பணம், கேடையம், மெடல் போன்றவை பரிசாக வழங்கப்படும்.

ஆடுகளம் படத்திற்கு பிறகு இவ்வகை சேவல்களுக்கு மவுசு கூடிவிட்டன.

இவ்வகை சேவல்கள் பலவகைகள் உண்டு.. அவை பொதுவாக
ரேஜா(குள்ளமான சேவல்கள்), கல்கத்தா அசில், மதராஸ் அசில் என்று பிரிக்கப்பட்டாலும். அவைகள் அவற்றின் சிறகின் வனங்களை பொறுத்தே அழைக்கபடுகின்றன.

ஜாவா -  பச்சை வெள்ளை வண்ணம்  மற்றும் கருப்பு வால்.
யாகுத் - சிவப்பு
பீலா - மஞ்சள்
தும்மர்- சாம்பல்
சீதா - வண்ண புள்ளிகள்
நூரி - வெள்ளை
கதிர்/காதர் - கருப்பு

இவை மட்டுமின்றி "பேட்டை மாதிரி(பேட்டை போன்று காட்சியளிக்கும்)" "கல்வா(தாடியுடன் இருக்கும்)"  ஆகிய வகைகளும் உள்ளன.

வெப்போர் சேவல்களுடன்   கத்திகால்  சேவல்களை சண்டைக்கு விடமுடியாது காரணம் கத்திகால் சேவல்களால்  வெப்போர் சேவல்களுக்கு நிகராக சண்டை போடமுடியாது. சிறிது நேரத்தில் ஒய்ந்து விடும்.

இதில்  கத்தி இல்லாமல் சண்டை நடப்பதால் இதனை ஒலிம்பிக்ஸ விட கெடுபிடி உள்ளது.

------------------------------------------------
கத்தி சேவல் சண்டை:
-----------------------------------
ஈரோடு, திருப்பூர், கரூர், கோயம்புத்தூர் மாவட்டங்களில் மட்டும் இரத்தம் தோய்ந்த கத்தி சண்டை நடத்தப்படுகிறது.
சேவலின் வலதுகாலில் இதற்காக சிறு கத்தி கட்டப்படுகிறது. பிறகு சேவல்களை ஜாக்கிகள் பிடித்துக்கொண்டு இரு சேவல்களையும் அருகே நெருங்கவிட்டு உசுப்பேற்றியபின் (ஆக்ரோஷம் கொள்ள) சேவல்களை மோதவிடுகின்றனர். இதில் ஆவேசம் அடையும் சேவல்கள் ஆக்ரோஷமாக மோதுகின்றன. மோதலில் காயமடையும் சேவல்களுக்கு குடிப்பதற்கு தண்ணீர் அளித்து, தண்ணீர் தெளிப்பான் (ஸ்பிரேயர்) மூலம் அல்லது ஜாக்கிகள் வாயில் தண்ணீரை வைத்து சேவல் முகத்தில் ஸ்ரேபியர் போல தண்ணீரை ஊதியும் அதன் முகத்தில் வாயால் ஊதியும் மீண்டும் மோதவிடுகின்றனர். போட்டியில் வெற்றிபெறும் சேவல்கள் மீண்டும், மீண்டும் மோதவிடப்படுகின்றன. தோல்வியடைந்த சேவல்களில் சில பலத்த காயமுற்று இறந்து விடுவதும் உண்டு. கத்தி கட்டிற்கு பயன்படும் சேவல் கட்டு சேவல்கள் என்று அழைக்கபடுகின்றன..

கத்தி சேவல்களுக்கு வால் நீளமாக இருக்கும்(படத்தை பார்க்கவும்). இவற்றில் பச்சை மற்றும் கருங்கால் சேவல்கள் சிறந்த வகைகளாக கருதப்படுகின்றது. நிறத்தை பொருத்தமட்டில் பலவகைகள் உண்டு அவை...கோழி வள்ளுவர், காக வள்ளுவர், கீரி வள்ளுவர், பூத வள்ளுவர், பொன்ற வள்ளுவர், பொன்றக் காகம், செங்காகம், கருங்காகம், வெண்காகம், செங்கீரி, காகக் கீரி, பொன்றக் கீரி, வள்ளுவர்க் கீரி, பூதிக் கீரி, காக பூதி, பொன்ற பூதி, செம்பூதி, பொன்ற வெள்ளை, புள்ளி வெள்ளை, காகக் கருப்பு, பேய்க்கருப்பு, சேவப்பேடு, கோழிப்பேடு, கரும்பேடு, வெண்பேடு, பொன்றப்பேடு, பூதப்பேடு, காகப்பேடு,சித்திரப்புள்ளி, நூலாவள்ளுவர், ஆந்தை, மயில் ஆகும்.

 கழுத்து  மற்றும் இறகுகளில், நீண்ட வண்ணக் கீற்றுகள் கொண்டவை வள்ளுவர்ச் சேவல் என அழைக்கப்படுகின்றன. கோழியின் தோற்றத்தில் இருக்கும் சேவல்கள் பேடுகள் எனப்படுகின்றன. கருமையும் சிவப்பும் கலந்த இறகுகளைக் கொண்டவை காகச் சேவல்கள். கட்டுக் கட்டாக வண்ணத் திட்டுகளை உடையன கீரிச் சேவல்கள்.

வெண்ணிறத்தைப் பிரதானமாகக் கொண்டவை, வெள்ளைச் சேவல்கள். கருப்பு நிறத்தைப் பிரதானமாகக் கொண்டவை பேய்க்கருப்பு என அழைக்கப்படுகின்றன. பழுப்பு நிறத்தை உடையவை பொன்(நி)றம் என்பனவாகும். சாம்பல் நிறத்தைப் பிரதானமாகக் கொண்டவை, பூதிகள் என அழைக்கப்படுகின்றன.

  கொண்டை அல்லது தலையில் இருக்கும் பூவைப் பொறுத்து, குருவிப்பூச் சேவல், மத்திப்பூச் சேவல், தவக்களைப் பூச் சேவல், கத்திப்பூச் சேவல், ஊசிப்பூச் சேவல் எனப் பல இரகம்.அதேபோலக் கால்களைப் பொறுத்தும், பல வகைகளாகச் சேவல்களை இனம் பிரிக்கின்றனர். வெள்ளைக்கால், பேய்க்கருப்பு, பொன்றம், பூதக்கால், பசுபுக்கால், காரவெள்ளை, முகைச்சக்கால், கருங்கால் எனப் பட்டியல் இடபடுகிறது.

 போட்டி தொடங்குவதற்கு முன்பு இரு அணியினரில் யாராவது ஒருவர் செவ்வக வடிவ களத்தின் மையத்தில் தமது சேவலைக் கொண்டு நிறுத்தி, பின் கையில் எடுத்துக்கொள்வர். இதற்கு நடவு போடுதல் என்று பெயர். நடவு போடுதல் செய்த பின்பு எதிரணியினர் நடவு போட்ட சேவலுக்கு இணையான, அதே நிற, இன, அளவுள்ள சேவலைச் சண்டைக்கு விடுவர். இந்நிலையில் இரு சேவலுக்கும் காலில் கத்தி வைத்துக் கட்டப்படுகிறது.

சேவல் விடுபவர்கள் களத்தின் உள்ளே சென்று இரு சேவலுக்கும் இடையில் சுமார் 10 அடி இடைவெளியில் நிறுத்துவர். அப்பொழுது இரு சேவலும் ஒன்றையொன்று பார்க்கும் படி இருக்கும். இதற்கு “முகைய விடுதல்” என்று பெயர். அது தான் உன் எதிரி என்று அடையாளம் காட்டுவது போல் இது இருக்கும்.

இந்நிலையில் இரு சேவல்களும் ஒன்றையொன்று நோக்கி ஓடி வந்தும், பறந்தும் காலில் கட்டியுள்ள கத்தியால் மற்றதன் உடல் பகுதியில் குத்தியும் பல காயங்களை ஏற்படுத்துகின்றன. அப்போது தொடர்ந்து சண்டையிடாமல் சேவல் விடுவோர் தம்தம் சேவல்களைக் கையில் பிடித்துக்கொள்வர். அதற்கு தண்ணீர் தந்து களைப்பை நீக்குவர். ஈரத்துணியால் காயங்களைத் துடைத்து மருந்திடுவர். மீண்டும் சேவலின் முதுகில் தட்டிக் கொடுத்து களத்தில் விடுவர்.

கத்திகால் சேவல்கள் பெரும்பாலும் எதிர் சேவலின் நெஞ்சுபகுதியை தாக்கும்.. சில நேரங்களில் எதிர் சேவலின் குடல்  சரிந்து இறக்கும் அளவுக்கு தாக்குதல் இருக்கும். முதலில் வேகமாக நொடிபொழுதில் எதிர் சேவலின் நெஞ்சில்  கத்தியை பாய்ச்சும்  சேவலே பெரும்பாலும் ஜெயிகின்றது.

 போரிட்டுக் கொள்ளும் இரு சேவல்களின் போர்ச்செயல்முடிவே இவ்விளையாட்டின் வெற்றி தோல்வியை முடிவு செய்கிறது. இரு சேவலில் ஒன்று களத்தில் இறந்துவிட்டாலோ, களத்தைவிட்டு ஓடிவிட்டாலோ, களத்தில் மயங்கி விழுந்துவிட்டாலோ எஞ்சி நிற்கும் சேவல் வெற்றியடைந்ததாகிறது. தோற்ற சேவல் உயிருடனோ, இறந்த நிலையிலோ வெற்றியடைந்த சேவலின் உரிமையாளருக்கு கிடைக்கிறது. இதற்கு “கோச்சை” என்று பெயர்.

சேவல் சண்டை போட்டியில் சேவல் காலில் கட்டிய கத்தி குத்தி பலர் பலியாவதும் உண்டு. ஆதலால் மிகவும் பாதுகாப்புடன் சண்டை விடுவது அவசியம்.
---------------------------------

திருச்சி, கோயம்புத்தூர் மற்றும் சேலம் மாவட்டங்களில் கத்திகட்டு வெப்போர் இரெண்டுமே நடை பெறுகின்றது.

 திருவிழா காலங்களில்  அதிகமாக சண்டைகள் நடைபெறுவது உண்டு . பெண்கள் பொதுவாக பங்கு பெறுவதில்லை இருப்பினும் விதிவிலக்குகளும் உண்டு .

 பல அரிய இன சேவல்கள் இந்த சேவல் போராளிகள் மூலம் பாதுகாக்கப்படுகின்றன. இச் சேவல்களை வளர்பதே ஒரு பெரிய கவ்ரவமாக கருதப்படுகின்றது. இன்று உலக மக்களுக்கு புரத பற்றாக்குறையினை சரி செய்யும் "ப்ரைலெர் கோழிகள்" இந்த "சண்டை கோழி"  இனத்தையும் "பிற கோழி" இனத்தையும் கலவை செய்ததால் கிடைத்தன. உலகமே  இச்சேவல்களை ஒரு அறிய பொக்கிசமாக பார்கின்றனர். இதன் மூலமாக பல பயனுள்ள  கோழி வகைகள்(ரோட் ஐலண்ட், கார்னிஷ், ப்ரைலெர் etc) ஆராய்ச்சி முலமாக நமக்கு கிடைத்துள்ளன.

"சேவல் சண்டை உலகம் முழுக்க நடக்கிறது. லத்தின் அமெரிக்கா நாடுகளில் இன்றும் சேவல் சண்டையை முழு வாழ்நாள் தொழிலாக வைத்திருக்கிறார்கள். இந்தியாவின் பல்வேறு மாநிலங்களில் இப்பொழுதும் சேவல் சண்டைகள் நடக்கிறது. கிராமங்களில் பொழுது போக்குக்காக இருக்கிற சேவல் சண்டை, நகரங்களில் சூதாக மாறி விடுகிறது.

நோபல் பரிசு பெற்ற காப்ரியேல் கார்சியா மார்க்வெஸ் சேவல் சண்டையை மையமாக வைத்து நாவல் ஒன்றை எழுதி இருக்கிறார், அதில் சேவல் சண்டையில் ஜெயித்தவன் மட்டுமே ஆண்மை உள்ளவன் என்றும், தோற்றவன் ஆண்மையற்றவன் என்றும் கருதப்படுவார்கள் என்று, மக்கள் நினைப்பதை வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார்' என்கிறார் சேசவல் சண்டைகள் குறித்து ஆய்வு செய்து வரும் எழுத்தாளர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன்.

சேவல் சண்டை தமிழ்நாட்டின் தனி அடையாளம்
 இந்த கோழிகள் தமிழனின்  வீரத்தையும், பாரம்பரியத்தை, பெருமையையும் , வரலாற்றையும்  பறைசாற்றுகின்றன. சேவல் சண்டையை  பற்றியா குறிப்பு  சங்க இலக்கியங்களில் காணப்படுகின்றது.

தமிழ்நாடு சேவல் சண்டை 2,000 ஆண்டுகள் பழமையானது . மனு நீதி  சாஸ்திரம் , காட்டு சேவல் சாஸ்திரம், மற்றும் பிற சங்க வயது இலக்கியம், போன்ற பண்டைய இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இது பண்டைய காலத்தில் மறவர்களால் ஓய்வுநேரத்தில் விளையாடப்பட்டது என குறிப்பிடப்படுகிறது. இது "64 கலைகளுள்"  ஒன்று என ஒப்பு கொள்ளப்பட்டுள்ளது. இவ்வளவு அறிய விஷயமான  சண்டை சேவல்களையும், இக்கலையையும் போற்றி பாதுகாப்பது ஒவ்வொரு தமிழ்மகனின் கடமை.

~ Kumaresh

நாட்டுக் கோழியின் சிறப்புகள்!

நாட்டுக் கோழியின் சிறப்புகள்!
நாட்டுக் கோழிகள் தாய்மை உணர்வு அதிகம் கொண்டவை. எனவே தொடர்ந்து 15--20 முட்டைகளிட்டு அவற்றைஅடைகாத்து குஞ்சு பொரிக்கும் குணம் கொண்டவை.
தாய்மார்கள் குழந்தைகளை பராமரிப்பது போலவே நாட்டுக்கோழிகளும் குஞ்சுகளைக் கண்ணும் கருத்துமாகப் பாதுகாத்து வளர்க்கும். குஞ்சுகளைப் பாதுகாப்பதற்காக பருந்து, கழுகு, காக்கை போன்றஎதிரிகளிடமிருந்து காப்பதற்கு அவைகளைப் பறந்து துரத்தி அடிக்கும் குணம் கொண்டவை. நாட்டுக்கோழி வளர்ப்பினால் கீழ்வரும் நன்மைகள் ஏற்படுகின்றன.
1. கிராம மக்களின் நிலையான வருமானம்
2. உறவினர்களுடன் உண்டு மகிழ
3. வேண்டுதலுக்காகப் பலியிட
4. அவசரத் தேவைக்கு செலவு செய்ய
5. விலங்கினப் புரதத்தை பூர்த்தி செய்ய
6. மிகக் குறைந்த இடவசதி போதுமானது
7. குறைந்த முதலீடு போதுமானது.
8. எளிமையான பராமரிப்பு சுற்றுப்புறத்தைத் தூய்மையாக வைத்திருக்கும் குறைந்த சுகாதாரப் பணியாளர்.
9. அதிக நோய் எதிர்ப்பு சக்தி கொண்டது.
10. அக ஒட்டுண்ணிகளுக்கும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி கொண்டது.
பெரும்பாலான கிராமங்களில் வீட்டிற்கு குறைந்தது 10 முதல் 20 கோழிகள் வரை வளர்க்கின்றனர். பெண்கள் அதன் மூலம் கிடைக்கும் வருமானத்தை சிறுவாட்டுக்காசு என்றும் சிறுசேமிப்பாகச் சேர்த்து தேவையான பொருட்களை வாங்கிக் கொள்கின்றனர் நம் நாட்டில் உள்ள பெரும்பாலான ஏழை எளிய மக்கள் ஹைப்போ புரோட்டினிமியா என்னும் புரதச்சத்து மிகவும் குறைந்த உணவையே உட்கொள்கின்றனர்.
இதனால் சரியான உடல் வளர்ச்சி இல்லாமலும், மூளை வளர்ச்சி இல்லாமலும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி குறைந்தும் காணப்படுகின்றனர். எனவே கிராம மக்களுக்கு நாட்டுக் கோழிகள் மூலம் ஓரளவு புரதச் சத்து கிடைத்து விடுகிறது. இது நாட்டுக் கோழியின் சிறப்பு அம்சமாகும்.
1947ம் ஆண்டு சுதந்திரம் பெற்றபோது நாம் உட்கொண்ட முட்டையின் அளவு 7முதல் 10முட்டைதான் இந்தியாவில் இன்று ஒரு நாளைக்கு 15 கோடி முட்டைகள் உற்பத்தி செய்து முட்டை உற்பத்தியில் இரண்டாவது இடத்தைப் பிடித்து விட்டோம் அப்படி இருந்தும் நாம் உட்கொள்ளும் முட்டையின் எண்ணிக்கை 35-40 ஆக மட்டுமே உயர்ந்துள்ளது. ஆனால் நாம் உட்கொள்ள வேண்டிய முட்டை ஒரு நாளைக்கு அரை முட்டை வீதம் வருடத்திற்கு 180 முட்டைகள் சாப்பிட வேண்டும்.
தற்போது உற்பத்தி செய்யப்படும் முட்டைகளில் 35-40 சதவீதம் நாட்டுக்கோழிகளில் இருந்து தான் கிடைக்கிறது என்பதே உண்மையாகும். நாட்டுக் கோழிகளை வளர்பதற்கு மிகக் குறைந்த இடவசதியே போதுமானது முட்டைக்கோழிகளை வளர்ப்பதைப்போல் அதிக செலவு செய்து கொட்டகைகள் அமைக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.
பண்ணைகளில் வளர்க்கப்படும் வீரியக்கோழிகளுக்கு லட்சக் கணக்கில் முதலீடு செய்ய வேண்டியது அவசியம். ஆனால் ஐந்து நாட்டுக்கோழிகள் வாங்கி அதிலிருந்தே இனப்பெருக்கம் செய்து நல்ல வருமானம் ஈட்ட முடியும் ஒரு கோழியிலிருந்து வருடத்திற்கு ரூ5000 வருமானம் கிடைக்கும். 10 கோழிகளை வளர்த்தாலே வருடத்திற்கு 50,000ரூபாய் வருமானம் கிடைக்கும். கோழிப் பண்ணைகளில் உள்ள வீரிய இனக்கோழிகளைப் பராமரிக்க வேலை ஆட்களை அமர்த்த வேண்டியது அவசியம் நாட்டுக் கோழிகளை வளர்க்க வேலை ஆட்கள் தேவையில்லை.
வீட்டில் உள்ள பெண்களும், குழந்தைகளுமே போதுமானது எனவே செலவும் குறைவாகிறது. நாட்டுக் கோழிகள் வீட்டிற்கு வெளியில் உள்ள புழு, பூச்சிகளைக் சாப்பிடுவதாலும், புல் பூண்டுகளை உண்பதாலும் சுற்றுபுறம் தூய்மையாக இருப்பதுடன் சுகாதாரமாகவும் இருக்கிறது. இதனால் நாட்டுக்கோழிகள் தனக்குத் தேவையான புரதச் சத்தையும் நார்ச்சத்தையும் தானே தேடிக்கொண்டு உண்பதால் நமக்கு தீவனச் செலவு குறைவதுடன் நாட்டுக்கோழி இறைச்சி மிருதுவாகவும் ருசியாகவும் உள்ளது. வீரிய இனக் கோழியின் இறைச்சி அவ்வளவாக ருசியாக இருக்காது.
வீரிய இனக் கோழிகளுக்கு 64 நோய்கள் தாக்குகின்றன. ஆனால் நாட்டுக் கோழிகளுக்கு 4--5 நோய்களே ஏற்படுகின்றன. முட்டைக் கோழிகளுக்கு 13 தடுப்பூசிகளும், இறைச்சிக் கோழிகளுக்கு 5 தடுப்பூசிகளும் அவசியம் போட வேண்டும் ஆனால் நாட்டுகோழிகள் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி கொண்டவை.எனவே 10-20 கோழிகள் வளர்ப்பவர்கள் வெள்ளைக்கழிச்சல் நோய் என்னும் இரானிக்கெட் நோய்க்கு மட்டும் தடுப்பூசி போட்டால் போதுமானது. அதிக அளவில் நாட்டுக்கோழிகளை வளர்க்கும் போது 4-5 தடுப்பூசிகள் கட்டாயம் போட வேண்டியது அவசியம். ஒரு சில சமயங்களில் மட்டுமே காக்சீடியோசிஸ் என்னும் இரத்தக்கழிச்சல் நோயால் நாட்டுக் கோழிகள் பாதிக்கப்படுகின்றன. ஆனால் வீரிய இனக்கோழிகள் தொட்டாச்சிணுங்கியைப் போல் அதன் பராமரிப்பில் சிறு தவறு நேர்ந்தாலும் இரத்தக் கழிச்சல் நோயால் பாதிக்கப்பட்டுவிடும்.
நாட்டுகோழிகளுக்கு மேரக்ஸ் வியாதியும் கம்போரா வியாதியும், கொரைசா என்னும் சிறுமூச்சுக்குழல் வியாதியும் ஏற்படுவதில்லை. ஆனால் வீரிய இனக்கோழிகள் இவைகளால் பாதிக்கப்பட்டு முட்டை உற்பத்தி குறைவதுடன் உயிரிழப்பு ஏற்படும். வீரிய இனக்கோழிகள் கோடை காலத்தில் வெப்பத்தைத் தாங்காமல் ஹீட் ஸ்டிரோக் என்னும் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு அதிக கோழிகள் இறந்துவிடும். ஆனால் நாட்டுகோழிகளுக்கு குறைந்த அளவு இறகுகளும் மெல்லிய கொழுபற்ற தோலும் உள்ளதால் வெப்பத்தைத் தாங்கிக் கொள்கிறது.
நாட்டுக் கோழிகள் நெரிசலைத் தாங்கும் குணம் கொண்டவை. ஆனால் உயிரினக் கோழிகள் நெரிசலைத் தாங்காது இறந்துவிடும். உயிரினக் கோழிகள் பண்ணைகளில் ஒரே கூட்டமாக ஒரு மூலைக்குச் சென்றால் அதில் பெரும்பாலான கோழிகள் இறந்துவிடும். நாட்டுக் கோழிகளை வெளியூர்களுக்கு அனுப்பும் போது ஒரே கோணிப்பையில் 80-100 கோழிகளைப் போட்டு அனுப்பினாலும் இறக்காது. ஆனால் உயிரினக்கோழிகள் அதிகம் இறந்து விடும். நாட்டுக் கோழி முட்டையின் மஞ்சள் கரு நல்ல அடர்ந்த மஞ்சள் நிறத்துடன் கெட்டியாக இருக்கும்.
கோழிகள் புல் பூண்டுகள் சாப்பிட்டு வைட்டமீன் எ சத்து அதிகம் உள்ளதால் மஞ்சள் கரு அடர்த்தியாக உள்ளது. ஆனால் உயிரினக் கோழி முட்டையில் மஞ்சள் கரு வெளிர் மஞ்சள் நிறமாக இருப்பதோடு, நாட்டுக் கோழி கருவைப் போல கெட்டியாக இல்லாமல் நீர்த்தும் இருக்கும். நாட்டுக் கோழிகள் 15-20 முட்டைகள் இட்டவுடன் அடைக்கு உட்கார்ந்து விடும் ஆனால் உயிரினக் கோழிகளுக்கு அடைகாக்கும் குணம் கிடையாது. நாட்டுக்கோழிகள் வெளியில் மேய்ச்சலுக்குச் சென்று தீவனத்தை உண்ணும் குணம் கொண்டது. ஆனால் உயிரினக் கோழிகள் வெளியில் சென்று மேயாது. நாட்டுக்கோழிகளை உயிரினக் கோழிகள் வளர்ப்பது போன்று கலப்புத்தீவனம் கொடுத்து வளர்த்தால் அவை சரியாக வளர்வதில்லை.
நாட்டுக் கோழி இறைச்சியின் மருத்துவ குணங்கள் :
கடக்நாத் என்னும் கருங்கோழிகள் மத்தியப் பிரதேசத்தைத் தாயகமாகக் கொண்டது. இக்கோழியின் இறைச்சி கருப்பாக இருப்பதால் இதற்கு பிளாக் மீட் சிக்கன் அல்லது காலாமாசி என்று அழைக்கின்றனர். இதன் இறைச்சி ருசியாகவும், மணமாகவும் இருப்பதுடன் மருத்துவ குணமும் கொண்டது. இக்கோழி இறைச்சியை அதிக நாள்பட்ட நோய்களுக்கு மருந்தாகப் பயன்படுத்துகின்றனர். ஆண்மை குணம் குறைந்த ஆண்கள் கடக்நாத் இறைச்சியை சாப்பிட்டால் வயாக்ரா மருந்தைப் போல ஆண்மையை அடைவார்கள். ஹோமியோபதி மருத்துவத்தில் நரம்பு தளர்ச்சி உள்ளவர்களுக்கு கடக்நாத் கோழி இறைச்சி பயன்படுத்தப்படுகிறது.
கடக்நாத் கோழி இறைச்சியில் கொலஸ்டரால் சத்து மிகவும் குறைவு என்பதால் இருதய நோய் உள்ளவர்களுக்கும் இரத்தக்கொதிப்பு உள்ளவர்களுக்கும் ஏற்ற இறைச்சியாகும். மேலும் அதிகமான அமினோ அமிலங்களும் மனிதர்களுக்குத் தேவையான ஹார்மோன் சத்துக்களும் அதிகம் உள்ளது.
“நாட்டுக் கோழி வளர்ப்போம் வீட்டு வருமானம் பெருக்குவோம்”

பத்துக்கு பத்து அடி இருந்தால் 10 மாடுகள் வளர்க்கலாம்.. நவீனமாகும் மாடு வளர்ப்பு..!

வேளாண் துணைத்தொழில்களில் முக்கியமானது பால் பண்ணை. மாடு வளர்ப்பு நல்ல லாபம் தரக்கூடிய தொழில்தான் என்றாலும், வேலையாட்கள் கிடைக்காதது, மாடுகளுக்கான தீவனம் வளர்க்க ஏக்கர் கணக்கில் நிலம், அதற்குத் தேவையான தண்ணீர் போன்ற காரணங்களால் பலர் பால் பண்ணை தொழிலில் நுழையவே தயக்கம் காட்டி வருகிறார்கள். ஆனால், இனி மாடுகளுக்கான தீவனம் வளர்க்க ஏக்கர் கணக்கில் இடம் தேவையில்லை. 60 சதுர அடி இடம் இருந்தால் போதும்..பத்து மாடுகளுக்கான தீவனம் உற்பத்தி செய்து விடலாம்.’’ என்கிறார் திண்டுக்கல்லைச் சேர்ந்த சரவணக்குமார். மென்பொருள் துறையில், பல நிறுவனங்களில், பல நாடுகளில் பணிபுரிந்தவர். ‘‘ நான் ஐ.டி வேலையையும் என்ஜாய் பண்ணித்தான் செஞ்சிகிட்டு இருந்தேன். ஆனாலும், அங்க நமக்கு மேல சில பேரு இருப்பாங்க.. தினமும் சாயங்காலம் 5 மணிக்கு கான்கால்ல (கான்பரன்ஸ் கால்) வந்து, வறுத்தெடுப்பாங்க. அது பெரிய டென்சனா இருக்கும். இந்த நிலையில, என்னோட அப்பாவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லாம போனதும், அவரோட தொழிலை கவனிச்சுக்கறதுக்காக வேலையை விட்டுட்டு வந்தேன். எனக்கு சின்ன வயசுல இருந்தே விவசாயத்து மேல ஒரு ஈடுபாடு இருந்துச்சு. இங்க வந்ததும் அது அதிகமாச்சு..எங்களுக்கு இருந்த தென்னந்தோப்பை பாத்துகிட்டு இருந்தேன். ஆனா, அதுல பெருசா வருமானம் வரலை. அப்பத்தான் பால் பண்ணை ஆரம்பிக்கலாம்னு ரெண்டு மாடுகளோட ஆரம்பிச்சேன். இப்ப 30 மாடுக இருக்கு. எல்லாமே கலப்பின மாடுங்கதான்.

 இத நான் ஆரம்பிச்சு நாலு வருஷம் ஆச்சு...இந்த நாலு வருஷத்துல பல தோல்விகள், ஏமாற்றங்கள், இழப்புகளை சந்திச்சேன். அதெல்லாம் தான் எனக்கு நிறைய அனுபவத்தைக் கொடுத்திருக்கு. ஒரு மாடு தினமும் எத்தனை லிட்டர் பால் கொடுக்குது..எவ்வளவு தீவனம் எடுத்துக்குதுங்கிற வரைக்கும் தினமும் புள்ளிவிபரங்களை கம்யூட்டர்ல பதிவு பண்ணிடுவேன். ஓரளவுக்கு பண்ணை இப்ப லாபகரமாப் போயிட்டு இருக்கு. இந்த நிலையில, மழையில்லாம தீவன பயிர்கள் வாட ஆரம்பிச்சது. தீவனம் அறுத்துப் போடுற வேலையாளும் அடிக்கடி லீவு போட ஆரம்பிச்சாரு. இதுக்கு மாற்று என்னன்னு யோசிச்சு, இணையத்துல தேடுனப்ப ‘ஹைட்ரோபோனிக்‘ முறையை பத்தி தெரிஞ்சுகிட்டேன். ‘ஹைட்ரோபோனிக்‘ங்கிறது வேறொன்னும் இல்லை..நாம தானியங்களை முளைகட்ட வெச்சு சாப்பிடுற மாதிரி, மக்காச்சோளத்தை முளைக்க வெச்சி, கால்நடைகளுக்கு தீவனமாக் கொடுக்குற ஒரு முறை. இந்த முறையை பத்தி தெரிஞ்சதும், டிரேக்கள்ல மக்காசோளத்தைக் கொட்டி, ஹைட்ரோ போனிக் முறையில வளர்த்துப் பார்த்தேன். அது சரியா வரலை. அப்பத்தான் கோபாலகிருஷ்ணன் எனக்கு அறிமுகமானரு, சொட்டுநீர் கம்பெனியைச் சேர்ந்த அவர்தான், ‘ஹைட்ரோ போனிக் முறையில தீவனம் வளர்க்குறதுக்காகவே தனி டிரேக்கள் இருக்கு’னு வாங்கிக்கொடுத்தாரு. அதை பயன்படுத்தி வளர்த்தப்ப நல்ல முறையில வளர்ந்தது. இந்த முறையில வளர்ற தீவனத்துல அதிக புரதச்சத்து இருக்கு. வழக்கமா 25 கிலோ பசுந்தீவனம் திங்குற மாடுகளுக்கு, 10 கிலோ ஹைட்ரோபோனிக் தீவனம் போதும். ஒரு கிலோ மக்காசோளத்தைப் போட்டா எட்டு கிலோ தீவனம் கிடைக்குது’’ என்றவர், ஹைட்ரோபோனிக் முறையில் தீவனம் வளர்க்கும் முறையை பற்றிச் சொல்லத் தொடங்கினார்.

ஹைட்ரோபோனிக் தீவனம் வளர்க்கும் முறை!
‘‘ மக்காச்சோளத்தை 24 மணி நேரம் தண்ணியில ஊறப்போட்டு, அடுத்த 24 மணி நேரம் இருட்டு அறையில வெச்சிருந்தா முளைக்கட்டும். அப்படி முளைக்கட்டுன விதைகளை, ஹைட்ரோபோனிக் டிரேக்கள்ல நிரப்பி, செட்டுக்குள்ள வைக்கணும். இந்த செட்ல நாலு அடுக்கு இருக்கும்..ஒவ்வொரு அடுக்குலயும் ரெண்டு பகுதி இருக்கும். தண்ணி தெளிக்குறதுக்காக ‘பாகர்’ (நுண்நீர் தெளிப்பு) அமைப்பும் இதுல இருக்கு. தினமும் ஒரு டிரேயில மக்காசோளத்தை நிரப்பி, செட்ல வெச்சிட்டே வரணும். 8 வது நாள் எல்லா இடமும் நிரம்பிடும். அன்னிக்கு கடைசி டிரேயை வெச்சுட்டு, முதல் நாள் வெச்ச டிரேயை எடுத்தா, மக்காச்சோளம் நாத்து மாதிரி முளைச்சு இருக்கும். அதை அப்படியே மாட்டுக்கு தீவனமாக் கொடுக்கலாம். தீவனத்தை அறுவடை செஞ்ச இடத்துல மறுபடியும் மக்காச்சோளம் போட்டு டிரேயை வெச்சுடணும். இப்படி சுழற்சி முறையில செய்யும்போது, தினமும் கிடைச்சுகிட்டே இருக்கும். உரம், பூச்சிக்கொல்லி எதுவும் இல்லாத தீவனத்தை மாட்டுக்குக் கொடுக்குறதால இயற்கையான பால் கிடைக்குது. இந்த தீவனத்தைக் கொடுக்கறதால புண்ணாக்கு செலவு, ஒரு மாட்டுக்கு அரை கிலோ அளவுக்கு குறையுது. இப்ப நான் பசுந்தீவனம் போட்டு இருக்க நிலத்துல இனிமே மக்காசோளம் சாகுபடி செய்யப்போறேன். அதுமூலமா மக்காச்சோளம் வாங்குற பணமும் மிச்சமாகும். அதோட தட்டைகளை உலர் தீவனமாக் கொடுத்திடுவேன். அது மூலமா, வைக்கோலுக்கான செலவும் குறைஞ்சிடும். என்னோட அனுபவத்துல ஹைட்ரோபோனிக் முறையில தீவனம் வளர்த்தா பால் பண்ணை நிச்சயம் லாபகரமானதா இருக்கும். இதை ஆடுகளுக்கும் கொடுக்கலாம். பால் பண்ணைகளைப் பொருத்தவரை குறைஞ்சபட்சம் 30 மாடுகள் இருந்தால் தான் லாபகரமான பண்ணையா இருக்கும்..அது மூலமா மாசம் ஒரு லட்ச ரூபாய் நிச்சய வருமானம் பார்க்கலாம்‘‘. என்றார்.

அது என்ன ஹைட்ரோபோனிக்?
ஹைட்ரோபோனிக் என்பது மண்ணில்லாமல் விவசாயம் செய்யும் முறை. நமது முன்னோர்கள் பயன்படுத்திய முளைப்பாரி தொழில்நுட்பத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது தான் ஹைட்ரோபோனிக். முளைகட்டிய விதைகளை டிரேக்களில் கொட்டி, அதிக வெளிச்சம் படாதவாறு வைத்து, தண்ணீர் தெளித்து வந்தால். அந்த விதைகள் முளைக்கும். எட்டு நாட்களில் நாற்றுகளாக இருக்கும் நிலையில் அதை எடுத்து தீவனமாக பயன்படுத்தலாம். இந்த தீவனம் அதிக புரதசத்து உள்ளது. இதை அமைக்க 60 சதுர அடி இடம் இருந்தால் போதும். புத்தகத் அலமாரிப்போல நான்கு அடுக்குகள் கொண்ட பிவிசி பைப் மூலம், டிரேக்களை அடுக்கி வைப்பதற்கு ஏற்ற ரேக்குகள் அமைத்துக்கொள்ள வேண்டும். ஹைட்ரோபோனிக் முறையில் தீவனம் வளர்ப்பதற்கான பிரத்யோக டிரேக்கள் கிடைக்கின்றன. இந்த டிரேக்களில் முளைகட்டிய மக்காச்சோள விதைகளைக் கொட்டி பரப்பி, ரேக்குகளில் அடுக்கி வைத்து, தண்ணீர் தெளித்து வரவேண்டும். தண்ணீர் பூத்தூவல் போல விழவேண்டும். அதற்காக பாகர் அமைப்பை அமைக்க வேண்டும். தற்போது இவை அனைத்தும் உள்ளடக்கிய ‘ஹைட்ரோபோனிக் கிட்’ விற்பனைக்கு கிடைக்கின்றன.

26 மாடுகள்... ஆண்டுக்கு ரூ12 லட்சம் லாபம்! நல்ல பால் தரும் நாட்டு மாடுகள்... - காங்கிரேஜ், கிர்... கால்நடை

ரசாயனங்களால் விளைந்த கேடுகளை மக்கள் உணரத் தொடங்கியதால் இயற்கை விளைபொருட்கள், பாரம்பர்ய அரிசி, காய்கறிகள் போன்றவை குறித்த விழிப்பு உணர்வு பெருகி வருகிறது. அந்த வகையில், அதிக நோய் எதிர்ப்புச் சக்தியையும், சுவையையும் கொண்ட நாட்டுப் பசுக்களின் பால் குறித்த விழிப்பு உணர்வும் அதிகரித்து வருவதால், அதற்கான தேவையும் அதிகரித்து நல்ல சந்தை வாய்ப்பு உருவாகி இருக்கிறது. ஆனால், நாட்டு மாடுகளின் எண்ணிக்கை குறைவாக இருப்பதால், தேவையான அளவு உற்பத்தி இல்லை என்பதுதான் உண்மை. நாட்டு மாடு வளர்ப்பவர்கள், இயற்கை இடுபொருட்களை உற்பத்தி செய்வதற்காகத்தான் பெரும்பாலும் வளர்க்கிறார்களே ஒழிய, பாலுக்காக வளர்ப்பதில்லை. உற்பத்திக்கும் தேவைக்குமான இந்த இடைவெளியைச் சரியாகப் புரிந்துகொண்ட விவசாயிகள் பலரும், தற்போது பாலுக்காக நாட்டு மாடுகளை வளர்க்கத் தொடங்கி இருக்கிறார்கள். அவர்களில் ஒருவர்தான், சென்னையைச் சேர்ந்த மார்த்தாண்டன் என்கிற ராஜமார்த்தாண்டன். இவரது பண்ணை காஞ்சிபுரம் மாவட்டம், திருப்போரூர் அருகே சிறுதாவூர் கிராமத்தில் உள்ளது. தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் கட்சியில் பல்வேறு பொறுப்புகளை வகித்தவரும் முன்னாள் மத்திய அமைச்சருமான ஆர்.வி. சுவாமிநாதனின் பேரன் இவர்.
மேய்ச்சலுக்குச் சென்ற மாடுகள் கொட்டகைக்குத் திரும்பிக்கொண்டிருந்த பிற்பகல் வேளையில் மார்த்தாண்டனின் பண்ணைக்குச் சென்றோம். நம்மை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டதும் மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்றுப் பேச ஆரம்பித்தார், மார்த்தாண்டன்.

“எனக்குப் பூர்விகம் சிவகங்கை மாவட்டம்னாலும், படிச்சது, வளர்ந்தது எல்லாம் சென்னையில்தான். சின்ன வயசிலிருந்தே நாட்டு மாடுகள்னா ரொம்பப் பிரியம். பன்னிரண்டாம் வகுப்புல நான் 93 சதவிகித மார்க் எடுத்தேன். அந்தச் சமயத்துல எங்கப்பா ‘உனக்கு என்ன வேணும்’னு கேட்டாரு. அந்த வயசுல பசங்க பைக் வேணும், செல்போன் வேணும்னுதான் கேப்பாங்க. ஆனா நான், ‘நாட்டு மாடுகள் வேணும்’னு கேட்டேன். அந்தளவுக்கு நாட்டு மாடுகள் மேல ரொம்பப் பிரியம். ஜல்லிக்கட்டு, மஞ்சுவிரட்டு நடக்குறப்போ அதைப் பார்க்கப் போயிடுவேன். இப்போ, ஜல்லிக்கட்டு தடைக்கு எதிரான போராட்டங்கள்லயும் தொடர்ந்து கலந்துகிட்டிருக்கேன். அதனாலதான், சிவகங்கை மாவட்டம், பாகனேரி பகுதியில ஜல்லிக்கட்டுக்காக வளர்க்கப்படுற புலிகுளம் மாடுகளையும் நான் தனியா பராமரிச்சுட்டு இருக்கேன்.

பால் உற்பத்திக்காகக் குஜராத் நாட்டுப் பசு மாடுகளையும் இங்கே வளர்த்துட்டு இருக்கேன்” என்ற மார்த்தாண்டன், நறுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த பசுந்தீவனங்களை மாடுகளுக்குக் கொடுத்தவாறே தொடர்ந்தார்.
படித்தது மேலாண்மை... வைத்தது மாட்டுப்பண்ணை!

“பி.இ. மெக்கானிக்கல் இன்ஜினீயரிங் படிச்சுட்டு கொஞ்ச நாள் வேலை பார்த்தேன். அதுக்கப்புறம் ஜாம்ஷெட்பூர்ல இருக்கிற எக்ஸ்.எல்.ஆர்.ஐ. மேலாண்மை கல்வி நிறுவனத்துல 2012-ம் வருஷம் எம்.பி.ஏ படிச்சேன். ஆனா, எங்கயும் வேலைக்குப் போகத் தோணல. விவசாயம், நாட்டு மாடு வளர்ப்புனுதான் ஆசை இருந்துச்சு. இதைச் சொன்னப்போ, வீட்டுல ஒரு மாதிரி பார்த்தாலும், என் விருப்பத்துக்குத் தடை போடலை. நண்பர்கள் சிலரும் நிலத்தைக் குத்தகைக்கு எடுத்து விவசாயம் செய்றதுல ஆர்வமா இருந்தாங்க. அவங்களோட பேசி கீரைச் சாகுபடி செஞ்சு எல்லோரோட கீரையையும் சென்னைக்குக் கொண்டு போய் விற்பனை செய்யலாம்னு திட்டம் போட்டோம்.

எனக்கான நிலத்தைத் தேடினப்போ, இந்த 7 ஏக்கர் நிலம் கிடைச்சது. இது, அப்பாவோட நண்பர் நிலம். எனக்கு நாட்டு மாடுகள் குறித்துத் தெரியுங்கிறதால, 2013-ம் வருஷம் கீரைச் சாகுபடியோடு, மாட்டு வளர்ப்பையும் ஆரம்பிச்சேன். ஆரம்பத்துல தார்பார்க்கர், சாஹிவால், காங்கிரேஜ்னு கறவைக்குப் பேர் போன வடமாநில மாடுகள வாங்கிட்டு வந்து வளர்த்தேன். இதுல காங்கிரேஜ் இன மாடுகள்தான் எனக்கு ஏத்ததா இருந்துச்சு. அடுத்து கிர் மாடுகளை வாங்கினேன். அதுவும் எனக்கு ‘செட்’ ஆச்சு. இப்போ, 18 காங்கிரேஜ் மாடுகள், 8 கிர் மாடுகள் இருக்கு. இதோடு 12 கன்னுக்குட்டிகள் இருக்கு. ரெண்டு குதிரைகளும் வெச்சிருக்கேன். நேரம் கிடைக்கிறப்போ குதிரை வண்டியில் சவாரி கிளம்பிடுவேன்” என்ற மார்த்தாண்டன் தொடர்ந்தார்.
பராமரிப்புக் குறைவு!

“நாட்டு மாடுகளுக்குப் பராமரிப்பு ரொம்பக் குறைவுதான். ஆனா, கறவைக்குனு வளர்க்கற நாட்டு மாடுகளுக்குக் கொஞ்சம் கூடுதல் கவனம் கொடுக்கணும். எந்தளவுக்குப் பசுந்தீவனமும், அடர்தீவனமும் கொடுக்கிறோமோ அந்தளவுக்கு அதிகமான பாலும், வளமான கன்னுக்குட்டிகளும் கிடைக்கும். ஒவ்வொரு மாட்டுக்கும் பால் கொடுக்கும் திறன் வித்தியாசப்படும். செறிவான தீவனம், அதிகப்படியான பராமரிப்புனு கவனிச்சா காங்கிரேஜ் மாடு ஒரு நாளைக்கு அதிகபட்சமா 15 லிட்டர் வரை பால் கொடுக்கும். கிர் மாட்டுக்கு ஒரு நாளைக்கு அதிகபட்சமா 18 லிட்டர் வரை பால் கொடுக்குற திறன் உண்டு.

இப்போ எங்கிட்ட இருக்கிற காங்கிரேஜ் மாடு ஒருநாளைக்கு 10 லிட்டர் வரைக்கும், கிர் மாடு 12 லிட்டர் வரைக்கும் பால் கொடுத்திட்டு இருக்கு. இந்த அளவு, மாட்டுக்கு மாடு வித்தியாசப்படும். நான் வாங்கிட்டு வர்ற மாடுகள் சரியா பால் கொடுக்கலைனா அதை மாத்திடுவேன். அப்படி ஒவ்வொரு மாடா மாத்தி... நல்லா பால் கொடுக்கிற மாடுகளை மட்டும்தான் பண்ணையில வெச்சிருக்கேன். அப்படித் தேர்வு செஞ்சு நிப்பாட்டுனதுதான் இந்த 26 மாடுகள்.
நாட்டு மாடுகளுக்கு மேய்ச்சல்தான் பிரதானம். பண்ணையைச் சுத்தியிருக்கிற 70 ஏக்கர் நிலத்துல மேய்ஞ்சிட்டு வந்திடும். பக்கத்திலேயே வனத்துறைக்குப் பாத்தியப்பட்ட புதர்க்காடுகள் இருக்கு. அதோட 2 ஏக்கர்ல தீவனச்சோளம் போட்டிருக்கேன். அதையும் வெட்டி, தீவனம் நறுக்கும் கருவியால நறுக்கி கொடுத்திடுவோம். கறவை மாடுகளுக்கும், சினை மாடுகளுக்கும் அடர்தீவனம் கொடுப்போம். மாடுகளுக்காக பண்ணையில் 6 பேர் வேலை செய்றாங்க” என்ற மார்த்தாண்டன் வருமானம் குறித்துச் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

“மொத்தம் இருக்குற 26 மாடுகள்ல 12 மாடுகள் கறவையில இருக்கு. ஒரு நாளைக்குச் சராசரியா 100 லிட்டர் பால் கிடைக்கிது. 50 லிட்டர் பாலை சென்னையில இருக்கிற இயற்கை அங்காடிகளுக்கு ஒரு லிட்டர் 75 ரூபாய்னு விற்பனை செய்றேன்.

50 லிட்டர் பாலை நேரடியா ஒரு லிட்டர் 85 ரூபாய்னும் விற்பனை செய்றேன். அதுமூலமா ஒரு நாளைக்கு 8 ஆயிரம் ரூபாய் வருமானம் கிடைக்கிது. இதுல, சம்பளம், தீவனம், குத்தகைத் தொகை, பேக்கிங், போக்குவரத்துனு மொத்தமும் சேர்த்து 5 ஆயிரம் ரூபாய் செலவு போக, ஒரு நாளைக்கு 3 ஆயிரம் ரூபாய் லாபமாக கிடைக்கிது. மாசம் 90 ஆயிரம் ரூபாய்ங்கிற கணக்குல ஒரு வருஷத்துக்குனு கணக்கு பார்த்தா 10 லட்சத்து 80 ஆயிரம் ரூபாய் லாபம்.

வருஷத்துக்கு 10 கன்னுக்குட்டிகளை விற்பனை செய்றது மூலமா 1 லட்சத்து 75 ஆயிரம் ரூபாய் கிடைக்கிது. மொத்தமா வருஷத்துக்கு 12 லட்சத்து 55 ஆயிரம் ரூபாய் லாபமா எடுத்துட்டு இருக்கேன்” என்ற மார்த்தாண்டன் நிறைவாக, “சாணம், சிறுநீரை வெச்சுதான் ஜீவாமிர்தம் தயாரிச்சு கீரைக்கும், தீவனப்பயிருக்கும் கொடுக்கிறேன். இப்போ கீரை அறுவடையில இல்ல. பொதுவா, மக்களுக்கு ‘ஆர்கானிக் பால்’ குறித்துத் தெரிஞ்ச அளவுக்கு ‘நாட்டு மாட்டுப் பால்’ குறித்துத் தெரியலை. இன்னமும் அதுகுறித்த விழிப்பு உணர்வு வரணும். அதேமாதிரி நாட்டுமாடுகள்ல எடுத்தவுடனே வருமானம் கிடைச்சிடாது. மாடுகள் நம்ம பண்ணையில ‘செட்’ ஆகுற வரை பொறுமையா விடா முயற்சியோட இருக்கணும். முதலீடு செய்யவும் யோசிக்கக் கூடாது. நான் வேலைக்குப் போயிருந்தா எனக்கு இந்தளவு சம்பளம் கிடைச்சிருக்குமானு தெரியலை. ஆனா, கண்டிப்பா மன நிம்மதி கிடைச்சிருக்காது. இப்போ எனக்குப் பிடிச்ச மாடுகளோட பிடிச்ச வேலையை சந்தோஷமா செஞ்சுட்டிருக்கேன்” என்று சொல்லி மகிழ்ச்சியோடு விடை கொடுத்தார்.

தொடர்புக்கு, மார்த்தாண்டன், செல்போன்: 98414 11170.
________________________________________
மாடு வாங்குபவர்கள்... கவனம்!

இவர் குஜராத் மாநில கிராமங்களில் தேடி பிடித்துதான் மாடுகளை வாங்கி வருகிறார். அங்கேதான் ஒரிஜனல் ரகங்கள் கிடைக்கின்றன. ஒரு மாட்டை வாங்கி, லாரி மூலம் இங்கே கொண்டு வருவதற்கு காங்கிரேஜுக்கு 60 ஆயிரம் ரூபாயும், கிர் மாட்டுக்கு 75 ஆயிரம் ரூபாயும் செலவாகிறது. காங்கிரேஜ் மாடுகள் வெள்ளை, கறுப்பு நிறங்களில் இருக்கும். காங்கிரேஜுக்கு மடி உள்வாங்கி இருக்கும். கிர் மாட்டுக்கு... சிவப்பு மச்சம், சிவப்பில் வெள்ளை மச்சம்; பெரிய காதுகள்: பக்கவாட்டில் சரிந்த கொம்புகள்; பெரிய மடி காம்புகள் இருக்கும். இங்கேயே நிறைய பேர் கலப்பில்லாத நாட்டு மாடுகளை வளர்த்து வருகிறார்கள். நம்பிக்கை அடிப்படையில் அவர்களிடமும் வாங்கலாம். காங்கிரேஜ் மாடுகளில் போலிகளை எளிதாகக் கண்டறிய முடியும். ஆனால், கிர், சாஹிவால் இன மாடுகளில் கண்டறிவது கடினம். அதனால் புதிதாக வாங்குபவர்கள் கவனமாக இருக்க வேண்டும்.
________________________________________
பட்டி முறையில் கொட்டகை!

(Loose Housing System)

“மாட்டுக்கான கொட்டகையை மூணு பங்கு திறந்த வெளி இருக்குற மாதிரியும் ஒரு பங்கு கூரையால் அடைத்த பகுதியா இருக்குற மாதிரியும் அமைச்சிருக்கேன். 50 அடிக்கு 30 அடி அளவில் கொட்டகை இருக்கு. திறந்தவெளிப் பகுதியில் மாடுகள் நடமாட முடியும். மாடுகள் தீவனத்தை எடுக்க வசதியா தீவனத் தொட்டிகளை வரிசையா அமைச்சிருக்கேன். இரும்பு வேலி அமைச்சு ரெண்டு ரக மாடுகளையும் தனித்தனியாகப் பிரிச்சு வெச்சிருக்கேன். தீவனம் எடுக்கும்போது மாடுகள் நிழல்ல இருக்கும். மற்ற நேரங்களில் விரும்புற இடத்துல மாடுகள் படுத்துக்கும்” என்றார், மார்த்தாண்டன்.
________________________________________
நாட்டு மாட்டுப் பால் ஒரு வாரம் வரை கெடாது!

மாடுகள் பராமரிப்பு குறித்துப் பேசிய மார்த்தண்டன், “விடியற்காலை 5.30 மணிக்கு பால் கறந்துடுவோம். 6.30 மணிக்கு கறவையில் இருக்குற மாடுகளுக்கு ரெண்டரை கிலோ அடர்தீவனம் கொடுப்போம் (கோதுமைத் தவிடு, உளுந்துப் பொட்டு, கடலைப் பிண்ணாக்கு, தேங்காய்ப் பிண்ணாக்கு, சோளம் ஆகியவை சரிவிகிதத்தில் கலந்து தயாரித்த அடர்தீவனம்). சினை மாடுகளுக்கு அரைக் கிலோ அடர்தீவனம் கொடுப்போம். 10.30 மணிக்கு மேய்ச்சலுக்கு அனுப்பிடுவோம். சாயங்காலம் 3.30 மணிக்கு மேய்ச்சல் முடிஞ்சு மாடுகள் பண்ணைக்கு வந்திடும். வந்தவுடன் தண்ணி காட்டுவோம்.

5 மணிக்கு காலையில கொடுத்த அளவு அடர்தீவனம் கொடுப்போம். 5.30 மணிக்கு பால் கறந்துடுவோம். எப்பவும் பால் கறக்குறப்போ, ஒரு காம்பில மட்டும் பால் கறக்க மாட்டோம். அது கன்னுக்குட்டிக்கு. ராத்திரி 7 மணிக்கு ஒரு மாட்டுக்கு 10 கிலோ அளவுல பசுந்தீவனம் கொடுப்போம். நாட்டு மாடுகளுக்கு நோய்த் தாக்குதல் குறைவுதான். அப்பப்போ வர்ற மடி நோய், காம்புல வர்ற புண்களுக்கு இயற்கை மருத்துவம் செஞ்சுக்குவோம். பாலைக் கறந்து 1 லிட்டர் பாக்கெட் போட்டு, ஃப்ரீஷர்ல வெச்சிடுவோம். அப்படி வெச்சிட்டா ஒரு வாரம் வரைக்கும் பால் கெடாது” என்றார்.
________________________________________
தீவனம் நறுக்கும் கருவி
பண்ணையில் தீவனம் நறுக்கும் கருவியை பயன்படுத்தி வருகிறார் மார்த்தாண்டன். இதுகுறித்து அவர் பேசும்போது, “இது பிரேசில் நாட்டு தீவனம் நறுக்கும் கருவி. இத பெங்களூர்ல பண்ணைக் கருவிகள விற்பனை செய்ற நிறுவனத்துக்கிட்ட வாங்கினேன். இந்த கருவி மூலமா ஒரு மணி நேரத்துல 1 டன் தீவனத்தை நறுக்க முடியும். அதாவது 50 மாடுகளுக்கான தீவனத்த வெட்டலாம். ரெண்டு மணி நேரத்துல 100 மாடுகளுக்கான தீவனத்த வெட்டிக் கொள்ளலாம்.

இந்த கருவியில பொருத்தியிருக்குற தீவனம் நறுக்கு பிளேடு உயர்தரத்துல இருக்குறதால, அடிக்கடி பிளேடை சாணை பிடிக்க வேண்டிய அவசியம் இருக்காது. இந்த கருவி மின்சாரத்துல இயங்கக்கூடியது. இத ஒரு லட்ச ரூபாய்க்கு வாங்கினேன். இப்போ இந்தியாவிலேயே இதே தரத்துல 50-60 ஆயிரம் ரூபாய் விலையில கிடைக்குது. பத்துக்கும் மேல மாடுகள் வெச்சிருவங்களுக்கு இந்த கருவி பொருத்தமாக இருக்கும்” என்றார்.
________________________________________
இந்தியாவின் பழைமையான மாட்டினம்!
தேசிய விலங்குகள் நல மரபணு ஆதார அமைப்பு இந்தியாவில 30க்கும் மேற்பட்ட நாட்டு மாட்டு இனங்களை அடையாளப்படுத்திப் பட்டியலிட்டுள்ளது. மூன்று பிரிவுகள் இருக்கிறது. கறவைக்கான ரகங்கள், உழவுக்கான ரகங்கள், உழவு மற்றும் கறவைக்கான ரகங்கள் என்று வகைப்படுத்தி இருக்கிறார்கள். கறவைக்கான ரகங்களில் சாஹிவால், கிர், தார்பார்க்கர், காங்கிரேஜ், ரதி, சிவப்பு சிந்தி இருக்கு. குஜராத் மாநிலத்தின் வடக்குப் பகுதியைச் சேர்ந்த ரகம் காங்கிரேஜ். இந்தியாவின் பழைமையான மாட்டு இனங்களில் காங்கிரேஜும் ஒன்று. இந்தியாவின் மன்னர்கால நாணயங்களில் காங்கிரேஜ் மாட்டின் கொம்புப் பகுதியை உருவமாக பதித்துள்ளனர். குஜராத்தோட தெற்குப் பகுதியைச் (சௌராஷ்டிரா) சேர்ந்த ரகம் கிர் மாடுகள்.